„Leśnicy od kilkunastu przebudowują polskie lasy. Zmieniają ich strukturę gatunkową, nasadzając np. buki i dęby, bardziej odporne na nieuchronne zmiany klimatyczne niż sosna zwyczajna czy świerk pospolity. Jednocześnie kontynuują pozyskanie surowca, czyli drewna. W uproszczeniu ten proces nazywa się: gospodarką leśną trwale zrównoważoną. W programie studiów na wydziale leśnictwa są takie zajęcia, jak ekonomika leśnictwa, transport leśny, pozyskiwanie drewna, gospodarka łowiecka. Brakuje zajęć poświęconych emocjonalnej więzi człowieka z lasem i jego wpływu na psychikę, może dlatego leśnicy często tej więzi nie rozumieją. Tymczasem las pamiętany przez człowieka jest częścią jego tożsamości, lokalizacją ważnych wspomnień. Coraz głośniej wybrzmiewa pogląd, że czas wyłączyć nawet 20% naszych lasów z użytkowania rębnego, i pozostawić je przyrodzie.

Jednak od 22 lat nie powstał w Polsce żaden nowy Park Narodowy, a unikalne starodrzewia w takich miejscach jak np. Puszcza Karpacka podlegają gospodarce leśnej, której głównym priorytetem jest pozyskanie surowca, a konsekwencją zniszczenie ekosystemów leśnych. Nowe nasadzenia w liczbie ok. 500 mln drzewek rocznie, nie są w stanie realnie zbilansować wycinek, ani odtworzyć ekosystemów.”

Michał Łuczak http://www.michal-luczak.com/

Wsparcie kuratorskie: Anka Gregorczyk & Jarek Rusiński, Galeria Centrala

Więcej informacji o wystawie, warsztatach i planowanym plenerze fotograficznym: https://www.centrala.art/prace-lesne-michal-luczak/