Tęsknię wnętrznościami i gardłem,
moje włosy tęsknią,
moja skóra
jest zrobiona z tęsknoty.

Ale najpotężniej
tęskni światło w mojej głowie.
Ono nie umiera
nawet we śnie.
Kiedy umierają włosy, wnętrzności i skóra.
Anna Świrszczyńska – „Tęsknię”.
Wracają, ale czy muszą? Przecież nigdy nie odeszły. Uwiecznione na starych kliszach zostały aż do dziś a może nawet na zawsze. Dziewczyny, kobiety – dawne a jednak tak bardzo współczesne.
O czym myślały? O czym marzyły? Co je uszczęśliwiło?
Spójrz na zdjęcia zgromadzone na wystawie, może wspólnie poszukamy odpowiedzi na te pytania.
Kasia & Martyna