Chłopiec zjeżdżający po poręczy. Uśmiechnięta rodzina. Dom z opuszczonymi markizami. Wszystko wydaje się pogodne, czułe, pewne. Jednak im dłużej przyglądamy się kolażom Weroniki Gęsickiej, tym pewność spojrzenia maleje. Ludzie, przedmioty, pejzaże przetworzone przez artystkę zaczynają opowiadać nowe historie. Spod skóry i powierzchni wydobywają się tłumione, pozornie zapomniane emocje i wydarzenia.

Na wystawę „Pokrzywka” składają się prace z projektów „Traces” (2015–2017) oraz „Cliffhanger” – z podcyklami „Smash” (2019–2020), „Cocoon” (2020), „Holiday” (2019–2021), „Fun and Games” (2021–2023). Łączą je wątki związane z rodziną. Gęsicka w charakterystyczny dla siebie sposób – dowcipnie i niejednoznacznie – przygląda się emocjonalnym stanom granicznym, opowiada o ryzyku, jakie się wiąże z bliskością. Jak w tytułowej okrutnej zabawie – zbyt mocny uścisk może sprawić przykrość czy ból.