Paralelizm w kompozycji multimedialnej

Zapraszamy na spotkanie poświęcone projektowi doktorskiemu Adama Nehringa pt. „Paralelizm w kompozycji multimedialnej”.

Celem projektu jest udzielenie odpowiedzi na pytania: czy w polu współczesnych praktyk artystycznych odnaleźć można konstrukcje, które mogłyby stanowić ekwiwalenty paralelizmów funkcjonujących w literaturze i sztuce filmowej? A także: czy takie struktury, przeniesione na rzeczywistość instalacji multimedialnej mogą pełnić te same funkcje, co paralelizmy kompozycyjne w prozie i poezji? Potencjał stosowania tego typu zabiegów staje się najbardziej widoczny w odniesieniu do współczesnych praktyk kolażowych (tzn. takich, dla których punktem wyjścia jest stan przesytu informacją wizualną, co generuje problemy z komunikatywnością). Paralelizmy są grupą środków stylistycznych, które służyć mogą ustrukturyzowaniu i porządkowaniu fragmentów danej treści w taki sposób, by prowadziły one do wspólnej konkluzji. Ich funkcje retoryczne polegają m.in. podkreślaniu i wskazywaniu relacji, podobieństw i różnic między danymi zjawiskami. O ile w filmie, poezji i muzyce paralelizmy pełnią funkcję klamr kompozycyjnych i „spinają” przestrzeń kompozycji na płaszczyźnie pojedynczego wymiaru kompozycji, o tyle paralelizm multimedialny powinien łączyć ze sobą różne płaszczyzny/środki przekazu, tworzące jedną kompozycję.
W trakcie prezentacji autor projektu mówić będzie m.in. o obiektach fotograficznych Richarda Artschwagera, pracach Jimmiego Roberta, Mateusza Sadowskiego, Sophie Thun, filmach Hitchcocka, grze Pathologic 2 i kilku własnych realizacjach. Przedstawione zostaną także wybrane kwestie formalne, teoretyczne i metodologiczne, które mogą być szczególnie ciekawe dla osób zainteresowanych działalnością artystyczno-badawczą na studiach doktorskich.

współpraca: DOMIE