Organizmy (nie)żywe

W powszechnej świadomości, a także w naukach humanistycznych utarło się przekonanie, że człowiek jest panem świata, a przyroda jest tylko jednym z wielu zasobów, z którego ludzie mogą korzystać. To stwierdzenie podważa współczesna (post)humanistyka, a jej tezy można poprzeć badaniami biologów. Choćby rośliny, podobnie jak ludzie, komunikują się między sobą, lecz w nieco inny sposób, bo za pomocą impulsów i zapachów. Co więcej, potrafią odbierać bodźce dźwiękowe, a nawet posiadają swego rodzaju pamięć. Te uznawane przez wielu za martwe (jako niezdolne do myślenia i poruszania się) organizmy prowadzą niezwykle fascynujące życia.
Podobieństw między ludźmi a roślinami, a także światem przyrody w ogóle doszukiwać się można także w wizualności tychże organizmów. Żyły przewodzące krew można przyrównać do rzek. Struktura liści wielu drzew czy kwiatów do złudzenia wręcz przypomina powierzchnię ludzkiej skóry. Również komórki roślin, zwierząt i grzybów anatomicznie są pod wieloma względami do siebie podobne – składają się z podobnych elementów.
Wystawa zachęca do szukania tych podobieństw i zastanowienia się nad nimi, co ostatecznie prowadzi do następującej refleksji: jesteśmy tacy, jak każdy inny twór przyrody. Wsłuchajmy się więc w opowieści roślin i innych organizmów (nie)żywych, nawet jeśli niektóre z nich (takie jak grzyby, pleśń, bakterie) czasem nas odrażają, przerażają, a nawet działają przeciwko nam. Przyjrzyjmy się im dokładnie, dotknijmy ich z należytą czułością i wrażliwością. Może wtedy ujawnią nam prawdy o świecie i o nas samych, o których nie mielibyśmy odwagi nawet pomyśleć.