No Future But Poems

Apparatus 22 o skarbach w fałszu, Ioanie Nemeș, Blank Auguri i innych środkach instytucji (w języku angielskim)

30.10 o godzinie 19:00 w Kinie – Wydział Intermediów (Plac Wielkopolski 9)
Spotkanie przedstawi wybrane aspekty twórczości kolektywu artystycznego Apparatus 22, dotykając takich tematów jak ich dogłębna i wielogłosowa eksploracja fenomenu fałszu, trwały wpływ późnej Ioany Nemeș – wybitnej artystki, przyjaciółki i założycielki kolektywu, ich zamiłowanie do nadawania nowych nazw i terminów oraz różne unikatowe narzędzia artystyczne, które wykorzystują w próbach nadawania procesom instytucjonalnym artystycznej wrażliwości. Spotkanie jest wydarzeniem towarzyszącym nadchodzącej wystawie w SKALI:

No Future But Poems
31.10—30.11.24
Apparatus 22
Gluklya
Ivana Spinelli
zorganizowane we współpracy GALLLERIAPIU i SKALA

Apparatus 22
(RO / BE / Suprainfinit utopijna przestrzeń)

Apparatus 22 to transdyscyplinarny kolektyw artystyczny założony w styczniu 2011 roku przez aktualnych członków: Erikę Olea, Marię Farcas i Dragosa Olea, wraz z Ioaną Nemes (1979–2011) w Bukareszcie. Od 2015 roku pracują między Bukaresztem, Brukselą i utopijnym wszechświatem SUPRAINFINIT.

Kolektyw określa siebie jako grupę marzycieli, obywateli wielu przestrzeni, badaczy, poetów-aktywistów oraz (niedoszłych) futurologów zainteresowanych eksplorowaniem złożonych relacji między ekonomią, polityką, studiami nad płcią, ruchami społecznymi, religią i modą, by zrozumieć współczesne społeczeństwo. Ważnym obszarem ich badań i refleksji jest wszechświat SUPRAINFINIT – projekt budowy świata, w którym krytyczne podejście do nadziei pomaga w nawigowaniu teraźniejszości i przyszłości.

W ich zróżnicowanej twórczości – instalacjach, performansach, formach tekstowych – rzeczywistość przeplata się z fikcją i opowieścią, które łączą się z krytycznym podejściem, czerpiąc wiedzę i doświadczenia z designu, socjologii, literatury i ekonomii.

Prace Apparatus 22 były prezentowane na wystawach m.in. na Biennale w Wenecji w 2013 roku, w Kunsthalle Wien (AT), Kunsthal Gent (BE), Contemporary Art Museum Roskilde (DK), SMAK Gent (BE), Bundeskunsthalle, Bonn (DE), Muzeum Sztuki Współczesnej (MNAC) w Bukareszcie (RO), MUMOK, Wiedeń (AT), BOZAR, Bruksela (BE), Museion, Bolzano (IT), TRIUMF AMIRIA – Muzeum Kultury Queer (RO), Académie Royale des Beaux-Arts de Bruxelles (BE), Brukenthal Museum Contemporary Art Gallery, Sibiu (RO), Akademie Schloss Solitude, Stuttgart (DE), KunstMuseum Linz (AT), La Triennale di Milano (IT), TRAFO Gallery, Budapeszt (HU), Kunsthalle Mannheim (DE), Malmö Konstmuseum (SE), Futura, Praga (CZ), Zamek Ujazdowski – Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa (PL), Salonul de Proiecte, Bukareszt (RO), Onomatopee Eindhoven (NL), TIME MACHINE BIENNIAL OF CONTEMPORARY ART, D-0 ARK UNDERGROUND, Konji (BIH), Osage Foundation (Hongkong), Kunsthalle BEGA, Timișoara (RO), Progetto Diogene, Turyn (IT), Closer Art Centre, Kijów (UA), CIAP, Hasselt (BE), Barriera, Turyn (IT), Suprainfinit Gallery, Bukareszt (RO), Kiosk, Gent (BE), GALLLERIAPIÙ, Bolonia (IT), Survival Kit festival, LCCA Ryga (LV), Autostrada Bienniale Prizren (XK), CIVA, Bruksela (BE), performanse w MAK, Wiedeń (AT), Steirischer Herbst, Graz (AT), Stedelijk Museum z De Appel CP Amsterdam, (NL), Yarat Academy, Baku (AZ), Württembergischer Kunstverein Stuttgart (DE), Drodesera Festival, Dro (IT), Villa Empain, Bruksela (BE), Coast Contemporary (NO) etc.

Apparatus 22 działa również poza instytucjami poprzez performanse w przestrzeniach publicznych, interwencje w przestrzeniach prywatnych oraz inne hybrydowe formy.

No Future But Poems

Akty i momenty przeciwko wyłącznie administracyjnemu światu.
No Future But Poems to kolektywny projekt artystyczny, performatywny i interdyscyplinarny, który poszukuje transformacyjnej mocy praktyki poetyckiej, stosowanej wobec rzeczywistości. Osoby artystyczne poszukują delikatnych, dziwnych i kluczowych momentów poetyckich, aby wspólnie odsłonić złożoność otaczającego nas świata, omijając i sabotując aparat administracyjny, kontrolujący nasz czas i pragnienia. Prace Gluklyi, Apparatus 22 i Ivany Spinelli poruszają zagadnienia dotyczące politycznej i emocjonalnej wspólnoty. Akt poetycki staje się językiem, żywą, transparentną i rozproszoną materią, która przybiera formę praktycznej metodologii badania rzeczywistości poprzez język-działanie, napędzającej prace artystów, tworzącej przestrzeń generatywnej zabawy.

Praktyki artystyczne Ivany Spinelli, Apparatus 22 i Gluklyi splatają się w badaniu władzy, aktywizacji społecznej, wykorzystaniu języka oraz refleksji nad tematami wrażliwości i futuryzmu. Każda z tych praktyk, kwestionuje normy i zaprasza do krytycznego oraz kreatywnego dialogu na temat współczesnej rzeczywistości.

Prezentowane prace to tekstowe bodźce, instrukcje, polecenia i intelektualne mosty, które generują myśli i działania. Przestrzeń wystawy staje się miejscem przejścia, próbą uchwycenia nastroju, w którym jesteśmy zawieszeni, nieustannie czekając na przyszłość, która się nie wydarza. Na granicy nie-miejsca wystawa tworzy oniryczną przestrzeń inspirowaną subkulturami cyfrowymi, uchwytującą atmosferę zawieszoną między nostalgią a niemożliwymi przyszłościami, łączącą poetyckie elementy z poczuciem tajemnicy i zakłócenia. Ukryte w przestrzeni, prace mogą posłużyć jako wskazówki, komendy do aktywacji, by współtworzyć drogę wyjścia z naszej granicznej kondycji.