Protezami posługują się wszystkie ciała. Pozyskując przedmioty-suplementy, wcielają je w siebie, czyniąc je organami cielesnymi. Korzystając z narzędzi, ozdób czy urządzeń, poszerzają swój potencjał. Proteza nie jest zatem jedynie uzupełnieniem ubytku, ale narzędziem wzbogacającym sposoby funkcjonowania w świecie.
Wystawa „Umgebung” koncentruje się na przedłużeniach ciała realizowanych poprzez odzież, architekturę, żywność, paliwo. Dom czy ubiór są nie tylko schronieniem/okryciem osłaniającym przed chłodem lub słońcem, lecz także formą komunikacji, kamuflażem, przestrzenią intymną czy składową ornamentu płciowego. Protetyczne przedmioty stają się użyczoną organicznością, również w ujęciu transgatunkowym. Zrywając z antropocentrycznym indywidualizmem, wystawa wskazuje na międzygatunkowe powiązania.
Tytułowe „Umgebung” oznacza świat wokół, czyli środowisko. Wodzisławski, podążając za Elisabeth Grosz pyta, „czym jest owo zewnętrzne środowisko, ów kontekst, otoczenie, które pobudza i przekształca zamieszkujące je indywidualne i zbiorowe ciała”.