Prace prezentowane na wystawie zbudowane są z wątków zaczerpniętych z życia autorki, przekształcanych w refleksję na temat manipulowania własnym wizerunkiem i biografią. Artystka tworzy autofikcjonalną narrację. Motywem przewodnim serii obrazów są różnego rodzaju metaforyczne portale. To przestrzenie, które do złudzenia przypominają inne, są to np. zapachy odczuwane w znaczącym momencie życia, które zostały w nosie na zawsze lub czuły gest, bliźniaczy do tego, który lata wcześniej był narzędziem do zadawania bólu. Na obrazach Cabaj łączą się dwa znaczenia słowa „dotykanie” – haptyczny akt, w przenośni może oznaczać także podejmowanie jakiegoś tematu czy zagadnienia. Teoretyczne przemyślenia, związane między innymi z funkcjonowaniem w patriarchalnym społeczeństwie czy doświadczaniem kryzysów psychicznych, zostają wpisane w sytuacje i scenografie zaczerpnięte z życia autorki, co nadaje im intymny, namacalny wydźwięk.

kuratorka i producentka: Jagna Domżalska
fotografia wykorzystana w identyfikacji wizualnej: Krystian Daszkowski
identyfikacja wizualna: Jan Baszak