Z daleka w ciemności widać ciepło iluminacji wąskiej i długiej gabloty, przypominającej rozwinięty rulon papieru. Migoczący szum rysunków zakłócających jednolity promień światła przyciąga do podejścia bliżej. Oko podąża za chęcią oddania się w pełni widzeniu, poszukuje właściwego punktu, który zapewni optymalny stan skupienia soczewki. Ciało z łatwością czyta zapraszający sygnał wysyłany przez siedziska i rozpoczyna studium rozległego fryzu. Zastane elementy przestrzeni oraz relacje pomiędzy nimi sugerują sytuację przypominającą stanowiska pracy na stacji badawczej.

Wzrok skacze między rysunkami, zaskakiwany tymi, które nagle stają się widoczne — pojawiają się z podobnym nieoczekiwaniem jak odkrycia archeologii badającej przeoczenia. Podświadomie kierując się tytułem wystawy, Gallery of failure or museum of trying, oczy ponoszą porażkę, podejmując próbę objęcia całości fryzu za jednym razem. Pozorność ironicznego wyboru, w którym mamy do czynienia z równie „fatalnymi” opcjami, humorystycznie odzwierciedla to, co Rosalind Krauss nazywa „niedoskonałym systemem” — strukturą, która funkcjonuje dzięki własnej niezdolności. Ta niedoskonałość tworzy przestrzeń dla złożoności, schronienie przed tyranią „czystej” formy.

Wizualna i językowa poetyka dzieła otwiera się na mnogość wariantów i scenariuszy, stymulujących do rozważań opierających się na „gdybaniu”. To dzięki niej potencjalność myśli staje się namacalna, konwencje, prawa czy normy mogą wyglądać inaczej, możemy wyobrażać je sobie na inne sposoby. Nie minie wiele czasu nim przestrzeń wypełnią pytania: jakie impotencjalności pozostają uśpione, a jakie potencjalności pozostają nieurzeczywistnione? (fragment tekstu)

os. kuratorska: Wojtek Didkowski