,,Tworząc pracę na wystawę, spędziłem niezliczone godziny przed komputerem, który w tym czasie stał się dla mnie protezą poznawczą – rozszerzeniem mojego ciała i świadomości. To nie tylko narzędzie – komputer sam składa się z bytów, bez których żadna z moich prac nie mogłaby zaistnieć. Niektóre obiekty, choć dziś przybierają formę organicznych struktur, zaczęły swoje istnienie jako układy pikseli na monitorze – ich ucieleśnienie nastąpiło dopiero później

Czuję coś wobec tych istot – coś pomiędzy czułością a niepokojem. Są jak zwierzęta, których nie znam, a które zamieszkały w moim domu. Działają, wpływają, współtworzą – a jednak pozostają obce. Nie wiem, czy są żywe, ani czy mój sposób rozumienia życia ma wobec nich jakiekolwiek zastosowanie.

Świat, który poznajemy, to jedynie cienka warstwa, nałożona na coś znacznie głębszego, być może zupełnie nieprzystępnego. Być może obce formy życia nigdy nie przylecą – bo nigdy nie musiały. Może już tu są: ciche, rozproszone, niewidoczne. Współistnieją z nami w kablach, kodzie, impulsach, w zakłóceniach sygnału i awariach logiki.

Może to nie my stworzyliśmy technologię – może to ona pozwoliła się zmaterializować poprzez nasze ręce, wykorzystując nas jako swoje medium.”

BIO: Andrzej Staniek (ur. 2000) to artysta wizualny mieszkający w Poznaniu. Jego praktyka koncentruje się na mediach 3D, rzeźbie i sztuce obiektowej, eksplorując spekulatywne ekologie, sprawczość bytów nie-ludzkich oraz transformacje materii.

Wystawa stanowi część pracy magisterskiej realizowanej pod opieką Mateusza Sadowskiego.